ΠΟΡΕΙΑ-ΣΑΒΒΑΤΟ 12 ΓΕΝΑΡΗ

Λίστα ή σιέστα Λαγκαρντ;

Τα χάπια μου κι ένα μικρόφωνο. . .

Για πενήντα πρεζόνια μίλησε ο Πρετεντέρης στο κεντρικό δελτίο του Μέγκα αναφερόμενος στο στέκι φοιτητών της ΑΣΟΕ και την Villa Amalias, αφρούς έβγαζαν οι υπόλοιποι της δημοσιογραφικής ομάδας του δελτίου ειδήσεων.

Αντιπερισπασμός στην υπόθεση της περιβόητης λίστας Λαγκάρντ θα βιαστούν να συμπεράνουν αρκετοί, ορίζοντας τον συγκεκριμένο "χειρισμό" του καθεστωτικού τηλεοπτικού καναλιού, ως απόπειρα μετατόπισης του επικοινωνιακού κέντρου βάρους.

Ναι αλλά γιατί τόση λύσσα...;

Ούτε στα καλύτερα ΜΜΕ σενάρια τρόμου και κουκουλολαγνείας των τελευταίων χρόνων δεν την έχουμε δεί.

 

 

 

Η Villa Amalias δεν γεννήθηκε μέσα στην οικονομική κρίση και τα μνημόνια κι αυτό το γεγονός έχει τη σημασία του.

Η Villa Amalias γεννήθηκε και άντεξε στο χρόνο, στις εποχές που η δημοφιλία της κατανάλωσης, των event στα πιό hot club της Αθήνας κι όλων των μεγάλων πόλεων ήταν ένα απο τα σημαντικότερα κομμάτια ενός τρόπου ζωής, που έκλεινε πονηρά το μάτι στις θεωρίες για το τέλος των ιστορικά διαμορφωμένων κοινωνικών αντιθέσεων.

Η άρνηση της ταξικότητας των κοινωνιών, η υποχώρηση της συλλογικής διεκδίκησης και η ανάδυση μιας υπερπολύτιμης ατομικότητας που τρέχει με χίλια προς την δυνητική επιτυχία όπως την είχε ορίσει η διάχυτη γκλαμουριά, χρηματοδοτήθηκε (για την ακρίβεια δανειοδοτήθηκε) αφειδώς, μετατρέποντας σε ντροπή την εργατική προέλευση και σε ξενέρωμα την όποια αναφορά στην ιστορικότητα των αγώνων και τη σημασία τους.

Κι αν όλα αυτά τα προηγούμενα χρόνια, το παραμύθι κάπου έμπαζε ακόμα και για τους πιό ανυποψίαστους, όπου δεν έφτανε να καλύψει τα κενά η αλυσίδα παραγωγής του design, έφτανε και περίσσευε η προνομιακή "ελληνική ιδιαιτερότητα", που όλα τα βόλευε  και τα τακτοποιούσε (η ίδια αυτοπροσώπως ή με τη βοήθεια της μετανάστριας οικιακής βοηθού) κάπου μεταξύ καγκουριάς και τιμημένης χλαμύδας απο τους 300.
Στο χτές, στο σήμερα και στην αλληλεπίδραση τους, τίποτα δεν είναι τυχαίο.
Μεταξύ αυτών και η ουσιαστική ανυπαρξία, τότε και τώρα, των αυτοπροσδιοριζόμενων  ως ειδικών της κοινωνικής χειραφέτησης.

 

 

 Και μετά ήρθε η κρίση...

 

Τρία μνημονιακά χρόνια ήταν αρκετά για να γυρίσει ο χρόνος πίσω, πολύ πίσω  σε εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα κι άλλο τόσο σε προσφερόμενες πολιτικές προοπτικές και εναλλακτικές, εξόδου απο την κοινωνική και οικονομική κρίση.
- Ε...δεν πάθαμε και τίποτα, αναφώνησε γεμάτη ανεξήγητη "αυτοπεποίθηση" η Αριστερά, μετά απο αλλεπάλληλες κουτρουβάλες (και κωλοτούμπες) πάνω στη σκόνη της ιστορίας. Συνεχίζουμε.
Γκόλ αυτοί, σέντρα εμείς, οι μισοί σηκώνοντας ψηλά την εικόνα του Μάρξ κι οι άλλοι μισοί τις θεωρίες του Κέϋνς κάποιοι πιό "άνετοι" εναλλάσοντας συνεχώς τις δύο φιγούρες παίζοντας τον παπά.
Καμμία τύχη φυσικά απέναντι σε μιά κοινωνία που αν κι έχει περάσει στη σκιά, εξακολουθεί να έχει σημείο αναφοράς την "λάμψη" που προηγήθηκε.

Αλλο πράγμα να είσαι εργάτης κι εντελώς άλλο ένας ιδιόμορφος.... μικρός μάνατζερ μερικών χιλιάδων δραχμών ή εφτακοσίων ευρώ.
Σήμερα, μπορεί να έχουμε πέσει στα τετρακόσια ευρώ, αλλά δεν βαριέσαι δεν έχει χαθεί το νήμα που μας συνδέει με την επιτυχία, απλά περνάει μιά μικρή περίοδο...κάμψης, μέχρι φυσικά να μπούμε σε τροχιά ανάπτυξης.

 

 

 Οι πρώτες αλλά όχι οι τελευταίες σταγόνες

Οι κατειλημένοι αυτοδιαχειριζόμενοι χώροι, είναι μιά αρκετά παλιά ιστορία.
Θα μπορούσαν σίγουρα να είναι περισσότεροι και με μεγαλύτερη απήχηση, παραμένουν όμως μιά πραγματική κοινωνικοποιημένη συλλογική εμπειρία και δράση, που ξεπερνά τους συνήθεις σχεδιασμούς επί χάρτου και τις περιφερόμενες πολιτικές ιδεοληψίες χωρίς αντίκρυσμα.
Πλαισιώνονται αυτή τη στιγμή απο παρόμοιας λογικής εγχειρήματα σε στέκια γειτονιών της Αθήνας και άλλων πόλεων, με πραγματικά πολύμορφη δράση και κοινωνική απεύθυνση, συμμετοχή σε τοπικές και ευρύτερες πολιτικές παρεμβάσεις.

Ενοχλούν πολύ και πολλούς απο τους κάθε είδους καθεστωτικούς. Αυτοί ξέρουν πολύ καλά το γιατί.

Εμείς;

Ο ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΤΟΥΣ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΜΑΣ

Τι πρεπει να κάνει κάποιος έστω για μιά φορά μέχρι τα 45 για να θεωρείται επιτυχημένος.

Να γιορτάσει την Πρωτοχρονιά στη Ν.Υόρκη.

Να προσφέρει στον εαυτό του ένα διήμερο spa-χαλάρωσης με μασάζ και επιθέματα απο ηφαιστειακές πέτρες.

Να δοκιμάσει σούσι στο Asakusa μετά απο εβδομαδιαία παραμονή στο Τόκιο.

Να μυρίσει βαρβατίλα απο Τάρανδο σε μιά αξέχαστη εκδρομή στο χωριό του Αι-Βασίλη στη Λαπωνία.

***************************************************************************

Να σου παίρνει ο συγκάτοικος το φρεσκοπλυμένο καλό σου ρούχο απο την απλώστρα γιατί έχει ραντεβού (αξία ανεκτίμητη)

 

 

Η Κατάληψη Στέγης Villa Amalias συμπληρώνει τον ερχόμενο Μάρτη 23 χρόνια μακριά απο τον σάπιο κόσμο του εμπορεύματος και του life style (που εσχάτως κρεμάστηκε μαζί με τους εκπροσώπους του στα μανταλάκια της οικονομικής κρίσης), μακριά απο τις... αναπτυξιακές και ιλλουστρασιόν συστημικές υποσχέσεις και ευκαιρίες.
Αρκετοί απο όσους πλαισίωσαν με διάφορους τρόπους το συγκεκριμένο εγχείρημα, μπορούν αβίαστα να χαρακτηριστούν "αποτυχημένοι", καθώς δεν αντιλήφθηκαν έγκαιρα, το νόημα και το άρωμα της ζωής, επιμένοντας για πάνω απο δύο δεκαετίες, να ασκούν έμπρακτη κριτική μέσα απο την καθημερινότητα τους, στο κυρίαρχο καταναλωτικό κι αξιακό μοντέλο.

 

 

Η Villa Amalias ήταν εκεί όλα τα ανέμελα και χαζοχαρούμενα για την κοινωνία χρόνια, δεν την ξέχασε ποτέ το κράτος σε καμμιά απο τις εκσυγχρονιστικές και εθνοσυναινετικές εκδοχές του, πολιορκήθηκε απο ΜΑΤ και φασίστες στα συλλαλητήρια για τη Μακεδονία της δεκαετίας του ΄90, μετράει στην ιστορία της τέσσερις απόπειρες να σταματήσει να τους ενοχλεί προτάσοντας πολιτικά και κοινωνικά χαρακτηριστικά αδιαμεσολάβητης καθημερινής αντίστασης στο σύνολο του πολιτισμού τους.
Αν για το κράτος η υιοθέτηση ακροδεξιάς ατζέντας απο τα μέχρι πρότινος κόμματα εξουσίας και η άνοδος της Χρυσής Αυγής, είναι μία η άλλη (η δουλειά γίνεται μιά χαρά, με πλουραλισμό στην καταστολή, την απάθεια και τον εθισμό στον εκφασισμό), για την υπόλοιπη κοινωνία δεν μπορεί και δεν πρέπει να είναι έτσι.

Καθώς είναι φανερό πως θα παίρνουν σειρά ο ένας μετά τον άλλο οι "χώροι ανομίας" στην πόλη, καθώς θα πυκνώνουν οι αστυνομικές εισβολές τύπου ΑΣΟΕΕ και θα αξιοποιούνται με ποικίλους τρόπους απο τα καθεστωτικά ΜΜΕ, ας μας εξηγήσει κάποιος που οφείλεται η... δημοσιοϋπαλληλική και διεκπαιρεωτική διαμαρτυρία όσων αυτοπροσδιορίζονται ως αντίθετοι κι ενάντιοι με παρόμοια σχέδια απολύμανσης, καταστολής και εξαφάνισης, συγκεκριμένων αυτοδιαχειριζόμενων κοινωνικών χώρων.

Παρουσίαση της τυπογραφικής κολεκτίβας Rotta, στην Villa Amalias.

Σάββατο 29/12 Πορεία και Συναυλία

Το Σάββατο 29/12 Πορεία Αλληλεγγύης για την VILLA AMALIAS (Προπύλαια 12.00) και συναυλία στις 16.00 Μοναστηρακι

Ανακοίνωση από Villa Amalias 27/12/2012

Από το πρωί αυτόπτες μάρτυρες είδαν ματατζήδες να μπαινοβγαίνουν στην κατά τα άλλα "σφραγισμένη" Villa Amalias. Με επιτόπια παρουσία μας, διαπιστώσαμε ότι η πόρτα της οδού Χέϋδεν είναι εμφανώς παραβιασμένη.

Υπάρχουν μαρτυρίες παραβίασης του σπιτιού από τα Ματ, τους δημοτικούς υπάλληλους, και, από διάφορους άλλους ...τύπους με πολιτικά. Ακολούθησε διαπληκτισμός με τους ένστολους πραίτορες του προποτζή υπουργού, παρουσία δικηγόρου.
Ταυτόχρονα σε σημερινή επίσκεψή μας στον δήμαρχο Αθηναίων, καταστήσαμε σαφές στον δήμο, ότι είναι υπεύθυνος για οποιαδήποτε κλοπή, φθορά, ή "φύτεμα" αντικειμένων στον χώρο της κατάληψης.
Ο δήμαρχος για μία ακόμα φορά κρυβόταν.

Ο υπουργός προ-πο, και πρώην μέλος του Ενιαίου Εθνικιστικού Κινήματος (ΕΝΕΚ), γνωστής νεοφασιστικής μεταπολιτευτικής γκρούπας, σπεύδει να επαναλάβει για τρίτη φορά σήμερα, το άγχος που τον διακατέχει για την τύχη της Villa Amalias, κλείνοντας το ματάκι στους πολιτικούς του απογόνους.

Δεν έχουμε κουραστεί και ούτε πρόκειται να κουραστούμε ποτέ να επαναλαμβάνουμε το εξής: Η Villa Amalias "ανήκει" στο αντιστεκόμενο κομμάτι του κόσμου, που, την συντηρεί, την διαχειρίζεται και την ζωντανεύει.

Η Villa Amalias θα μείνει κατάληψη!

Τριήμερο εκδηλώσεων αλληλεγγύης για την VILLA AMALIAS